ره آورد نور

تولید نرم افزار عشق و عطش به صورت کتاب گویا

مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، در ادامه تولید محصولات چند رسانه ای، نرم افزار روایت تاریخ کربلا بر اساس لهوف سید ابن طاووس به نام «عشق و عطش» را تولید و به زودی در اختیار علاقه مندان قرار خواهد داد.

این نرم افزار، مشتمل بر کتاب عشق و عطش اثر آقای امید آرام است که کوشیده با استناد به اثر زیبا و شیوای سید ابن طاووس(ره) تاریخ کربلا را به زبانی دیگر روایت کند. سه فصل به نام های: راز راه، مرگ سرخ و رنگ رنج، مشتمل بر ۳۲ عنوان در ۳۲ قطعه صوتی با صدای آقای مهدی مهدی زاده و خانم شعبانی، محتوای این نرم افزار را تشکیل می دهد.

اشاره

افزون بر دو دهه، از فعالیت مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی در حوزه داده پردازی علوم اسلامی می‌گذرد و در عمل، به انباشت اطلاعات علمی و پژوهشی مفیدی در این مرکز انجامیده است. یکی از تولیدات جدیدی که به استفاده بهینه و کارآمد از این اطلاعات و تجارب ارزشمند کمک شایانی می‌نماید، راه‌اندازی پایگاه اینترنتی سمیم نور (سامانه مشابهت‌یاب متون نور) به نشانی www.samimnoor.com است. این سامانه که افزون بر اهداف پژوهشی، می‌تواند تأمین‌کننده اهداف آموزشی نیز باشد، نقش بسزایی در تولید علم سالم و کارآمد در سطح کشور دارد. به منظور آشنایی بهتر خوانندگان و علاقه‌مندان عزیز با اهمیت، ویژگی‌ها و قابلیت‌های این پایگاه کاربردی، گفت‌وگویی را با معاون محترم دفتر تهران مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، آقای دکتر مهدی بهنیافر انجام دادیم که امید است مورد استفاده پژوهشگران، اساتید و تمامی دست‌اندرکاران عرصه تحقیق، دانش و فناوری قرار گیرد.

 چکیده

دست‌برد فکری، از معضلات عمده در مؤسسه‌های علمی و محیط‌های دانشگاهی به شمار می‌رود. دست‌برد فکری، شکل‌های گوناگونی دارد و راه‌های مختلفی نیز برای تشخیص آن پیشنهاد شده است. راه حل‌های موجود، برای تشخیص  این تخلفات در متون ساختاریافته مانند کد منابع، محدود به مقایسه‌های مشابهت متنی دو بخش از اثر است. در این نوشته، اسناد تألیف به مثابه وسیله‌ای برای تشخیص سرقت فکری بررسی شده و برخی از راه‌ حل‌های دیگر نیز معرفی می‌شوند.

 چکیده

سرقت علمی، یعنی نسبت دادن آثار و نوشته‌های دیگران به خود. اگر نویسنده در تهیۀ اثر خویش از منبع یا منابعی استفاده کند، اما از ارجاع و استناد به منابع خودداری، یا در آن کوتاهی نماید، مرتکب سرقت علمی شده است. در زبان انگلیسی، اصطلاح پلیجریزم (plagiarism) برای سرقت علمی به کار می‌رود و در زبان فارسی، اصطلاحاتی چون: انتحال، سخن‌ربایی و دست‌برد علمی، معرف این رفتار غیر اخلاقی در پژوهش است. به خود بستن آثار دیگران، از گذشته‌های دور ناپسند شمرده می‌شده و امروزه با گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات، زمینه‌های ارتکاب آن و نیز ابزارهای تشخیص و پیش‌گیری از آن، گسترش یافته است. این مقاله، نخست تعریفی فراگیر از سرقت علمی ارائه می‌کند و به ترسیم چشم‌اندازی کوتاه از پیشینۀ آن می‌پردازد. سپس به موضوع سرقت علمی در فضای دیجیتال اشاره نموده و در ادامه، انواع سرقت علمی، انگیزه‌ها و دلایل ارتکاب آن را بر می‌شمارد و راه‌های تشخیص و پیش‌گیری از آن را نشان می‌دهد.