ره آورد نور

مقدمه

اطلاعات، کالایی فناپذیر است. در هیچ زمانی، نگهداری از حافظه ثبت شده بشری برای جامعه، این همه دشواری به همراه نداشته است. ظهور فناوری های دیجیتال و استفاده روزافزون و پیچیده از آنها در سازمان های جدید، تأثیر چشم گیری در ماهیت، اهمیت و حفظ «سند» داشته است.(1)

با ظهور فناوری های جدید، تعداد اسنادی که به شکل الکترونیکی تولید می شوند، به شدت افزایش یافته است و این امر به نوبه خود، وابستگی شدید سازمان ها را به این فناوری ها به دنبال داشته است؛ به طوری که امروزه تمام اداره ها و سازمان های دولتی و خصوصی، به طور روزانه و مستمر در جهت انجام فعالیت هایشان، اسنادی را به شکل الکترونیکی تهیه و تولید و یا دریافت می کنند. بنابراین، با توجه به افزایش حجم اسناد الکترونیکی، مسائل مربوط به سازماندهی، حفظ و نگهداری، پردازش و مدیریت آنها به عنوان مسئله ای حایز اهمیت، بسیار مطرح می شود.(2)